Een boek dat de lezer kwaad maakt over het onrecht van de woningmarkt en een boek dat laat zien hoe overdadig het leven kan zijn in een wooncoöperatie: Thijs Lijster zou Hugo de Jonge en Mark Rutte eerst met het boek van Cody Hochstenbach om de oren willen slaan, om vervolgens hun neus in het boek van Arie Lengkeek en Peter Kuenzli te drukken.
Meer huizen op een perceel, een voorwaardelijke korting op de grondprijs. Zo probeert de gemeente Zwolle te voorkomen dat nieuwbouwwoningen onbetaalbaar worden.
Door de stijgende temperaturen worden Europese steden in de zomermaanden steeds onleefbaarder. Klimaatbestendige faciliteiten zoals parken en zwembaden zouden niet alleen toegankelijk moeten zijn voor mensen die het zich kunnen veroorloven.
Het kost twee keer zoveel energie om de materialen te maken waarmee we een huis bouwen dan om die woning te verwarmen. Toch focust de overheid zich alleen op isoleren als middel om energie te besparen tijdens het wonen. Op deze manier blijft de vermindering van de CO2-uitstoot in de bouw beperkt en zal Nederland het doel van 49 procent reductie in 2030 nooit halen. De oplossing is simpel: gebruik biobased isolatiematerialen.
Bij alle aandacht voor de wooncrisis blijft één cruciale factor onderbelicht: de grond. Niet alleen huizen zorgen voor de hoge huisprijzen, maar ook de grond eronder. Door commerciële speculatie is grond tot een marktproduct verworden. Is er een alternatief? Een kleine stip aan de horizon vormt de Community Land Trust (CLT), een opkomend model om grond anders te beheren en betaalbare woonruimte te creëren. Voorbeelden uit het buitenland laten zien dat het werkt, maar in Nederland staat de CLT nog in de kinderschoenen. Wat staat de uitrol in ons land in de weg en wat staat de politiek dus te doen?
Van de transitie naar aardgasvrij wonen komt weinig terecht, als de Rijksoverheid en pensioenfondsen er niet fors in investeren. Circulair bouwen vormt een interessante optie om de CO2-uitstoot van de gebouwde omgeving verder te verlagen.
De bouwsector staat voor een enorme opgave. Tussen nu en 2025 zijn er in de wereld een miljard nieuwe huizen nodig. Tegelijk heeft de bouwsector een enorme impact op het milieu – in Nederland alleen al is de bouw verantwoordelijk voor 50 procent van het grondstoffenverbruik, 40 procent van het totale energieverbruik, 30 procent van het waterverbruik en 35 procent van de CO2-uitstoot.2 Die twee feiten samen laten maar één conclusie toe: dit is niet houdbaar.
Evert Nieuwenhuis en Suzanne van den Eynden in gesprek met architect Reimar von Meding over bouwen in bestaande wijken.
Cody Hochstenbach schreef een boek over de noodzaak van een nieuwe woonpolitiek. Rutte IV belooft beterschap, met Hugo de Jonge als nieuwe minister van Volkshuisvesting. Maar volgens de auteur is er nog een lange weg te gaan en moet er fors worden geïnvesteerd.
Nederland moet verduurzamen. Eindelijk lijkt het besef ingedaald dat klimaatverandering en afhankelijkheid van Russisch gas ons dwingen onze maatschappij radicaal anders in te richten. Dat is een enorme operatie; naast het bedrijfsleven en de industrie moet ook het energieverbruik van miljoenen huishoudens op de schop. Dat is niet goedkoop. Voor niets gaat de zon op, maar zonnepanelen, warmtepompen en dubbel glas kosten een flinke duit.