Gratis geld voor iedereen, dat moet wel horden luie blowers en ander werkschuw volk opleveren. Of toch niet?
We moeten het wel zelf uitzoeken, want eigenlijk bestaan we voor de (lokale) overheid niet meer. Zelf fondsen werven. Sociaal waar nodig, commercieel waar mogelijk. Hartstikke spannend.
Volgens Avner Offer komt er een eind aan het tijdperk van hoge economische groei. Hoe kunnen we hier mee omgaan? Volgens Offer zijn er twee opties: 'pull apart' of 'hang together.'
Gerrit Pas (1951) stopt na twintig jaar als raadslid in Huizen. Een volgens hem “sociaal rechtse gemeente” in 't Gooi. In Huizen domineert de VVD en maakt GroenLinks structureel onderdeel uit van de progressieve minderheid. Binnen deze context heeft Pas al die jaren oppositie gevoerd. Hoe blikt hij terug op deze periode en hoe ziet hij de aanstaande overheveling van taken van het Rijk naar de gemeenten?
De ecologische beweging van de Transition Towns wil dorpen en steden zoveel mogelijk zelfvoorzienend maken. Praktisch idealisme of semi-religieus? Utopie of bruikbaar?
De door Rutte weer opgewarmde term 'participatiesamenleving' is een lege huls. Het kan links of liberaal beleid dekken, maar ook individueel of collectief worden ingevuld. GroenLinks is meestal voor participatie, maar wantrouwen is op zijn plaats.
Toen olie nog tien dollar per vat kostte en klimaatverandering niet bestond, was ik al geobsedeerd door energieverbruik. Maar niet uit ideële overwegingen. Het kwam door een digitale teller in de auto. De teller gaf het actuele brandstofverbruik weer en de voortdurend verspringende oranje pixels fascineerden mij als klein ventje op eenzelfde manier als Tetris dat deed. Toen ik merkte dat de pixels dramatisch versprongen en het brandstofverbruik halveerden als we vlak achter een vrachtwagen gingen rijden, eiste ik dat we alleen nog maar achter vrachtwagens zouden rijden. Niet zo veilig, maar je reed dan al gauw 1 op 20.
We moeten de commons weer serieus gaan nemen als een manier om natuurlijke hulpbronnen te beheren. Dat schrijft Socrates Schouten in het slothoofdstuk van de bundel Rood-groene politiek voor de 21e eeuw van de Wiardi Beckman Stichting. Hieronder volgt een verkorte versie van zijn betoog.
Mensen willen de zeggenschap terug over zaken die hun levens raken, en vragen om instituties die dat mogelijk maken. Dat is geen goedkope bezuinigingsretoriek; het is het opnieuw toe-eigenen van wat in een grootschalige wereld verloren is gegaan. Het is mogelijk en het gebeurt al.
Democratieliefhebbers willen nog wel eens roepen dat de partijdemocratie failliet is, dat het roer radicaal om moet. Gelukkig deelt het concept-verkiezingsprogramma van GroenLinks die retoriek niet. Een pleidooi voor veranderingen binnen het systeem.